Ανομοιόμορφη φθορά Ελαστικών
Υπάρχουν διάφοροι τύποι ανομοιόμορφης φθοράς. Οι τρεις πιο συνηθισμένοι είναι:
- Η φθορά στις άκρες του πέλματος,
- Η φθορά σε μία πλευρά, και
- Η φθορά στο κέντρο, braking flat spots.
Ο κάθε ένας τύπος φθοράς συμβαίνει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Η φθορά στις άκρες των ελαστικών έχει “πριονωτή” μορφή και προκαλείται υπό κανονικές συνθήκες χρήσης και φυσιολογικές ρυθμίσεις στην ανάρτηση. Είναι αποτέλεσμα διαφόρων στρεβλωτικών δυνάμεων που ασκούνται στην εξωτερική πλευρά του πέλματος. Οι επιπτώσεις είναι ορατές αλλά και ακουστικές. Για να το εξηγήσουμε καλύτερα, θα πρέπει να μιλήσουμε για τον “σχεδιασμό πέλματος”.
- Μεγάλα ταξίδια σε ευθεία με σταθερή ταχύτητα,
- Ήπιο στυλ οδήγησης και γεωμετρία ανάρτησης (ευθυγράμμιση/γωνία κάμπερ).
Το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερη φθορά στην άκρη της εξωτερικής πλευράς του μπλοκ. Αυτό το μοτίβο είναι πιο πιθανό να συμβεί σε τροχούς χωρίς κινητήρια δύναμη (π.χ. στους πίσω τροχούς ενός εμπροσθοκίνητου αυτοκινήτου). Το “πριονωτό” μοτίβο φθοράς σε μικρό βαθμό είναι φυσιολογικό και δεν έχει αισθητές συνέπειες στην άνεση. Αν τέτοια φθορά είναι ιδιαίτερα εμφανής αυτό σημαίνει συγκεκριμένες συνθήκες λειτουργίας ‘όπως ακατάλληλο φούσκωμα ή υπερβολική σύγκλιση (κακή ευθυγράμμιση).
Για αυτό το λόγο, για να πετυχαίνουμε ομοιόμορφη φθορά, τα ελαστικά πρέπει να αλλάζουν θέσεις στο αυτοκίνητο σε τακτά χρονικά διαστήματα (εκτός αν συνιστάται διαφορετικά από τον κατασκευαστή του οχήματος).
Αυτό το μοτίβο φθοράς το βρίσκουμε σε κινητήριους τροχούς οχημάτων υψηλών επιδόσεων. Σήμερα, ακόμη και τα μεσαίου μεγέθους αυτοκίνητα διαθέτουν σύγχρονους κινητήρες που παράγουν υψηλά επίπεδα ροπής και είναι ικανοί να παράγουν υψηλούς βαθμούς ολίσθησης. Αυτά τα υψηλά επίπεδα ροπής, κατά την απότομη επιτάχυνση, παρατεταμένη επιτάχυνση ή σε συνεχή σταμάτα-ξεκίνα μέσα στην πόλη, ενδέχεται να επιταχύνουν τη φθορά στο κέντρο του πέλματος.
Αλλάζοντας έγκαιρα τους τροχούς από τον άξονα με κίνηση στον άξονα χωρίς κίνηση, πετυχαίνουμε σε μεγάλο βαθμό ομοιόμορφη φθορά πέλματος, πάντα τηρώντας τις συστάσεις του κατασκευαστή του οχήματος.
Ο συχνότερος λόγος για φθορά στη μία πλευρά του ελαστικού είναι να διατηρούμε τη γεωμετρία του άξονα του τροχού, εκτός των προδιαγραφών του κατασκευαστή. Οι αποκλίσεις αυτές συνήθως αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου και ίσως είναι αποτέλεσμα λανθασμένης τοποθέτησης.
Το χαμήλωμα ενός οχήματος σε συνδυασμό με ελαστικά χαμηλού προφίλ μπορεί επίσης να επηρεάσει αρνητικά την ευθυγράμμιση των τροχών. Σύμφωνα πάντα με την Continental, οι τροποποιημένες αναρτήσεις (π.χ. χρήση μικρότερης ζάντας μετά από μετατροπή) ενθαρρύνουν την τάση των τροχών να αποκλίνουν από την αρχική ευθυγράμμιση κάτω από τέτοιες συνθήκες. Αυτό θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο καθώς όλες οι τιμές ευθυγράμμισης των τροχών εξακολουθούν να βρίσκονται εντός των επιτρεπόμενων ορίων, όταν μετριούνται στατικά,. Στην πράξη, όμως, το αποτέλεσμα είναι αυξημένη ανομοιόμορφη φθορά των ελαστικών και αυτό γιατί τα δεδομένα ευθυγράμμισης του κατασκευαστή ισχύουν για τα εργοστασιακά οχήματα κατά την παράδοση και όχι για τροποποιημένα οχήματα. Αν οι τροχοί ενός οχήματος είναι μη ευθυγραμμισμένοι, πρέπει να ευθυγραμμιστούν οι τροχοί και να διορθωθεί η όποια απόκλιση.
Car Group Kalogritsas: Είμαστε εδώ για εσάς!
Αφήστε μια απάντηση